معنای واژه «پیر» در عبارت «الهی پیر بشی» در گویش اقوام ایرانی و بررسی ارتباط آن با آیین مهر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشکده علوم، دانشگاه شیراز

چکیده

منظور از دعای مشهور «الهی پیر بشی» عمر طولانی و رسیدن فرد به کهن‏سالی دانسته شده است. در این مقاله با ارایه شواهدی، به رابطه این دعا با «آیین پرستش مهر» پرداخته شده است. پرستش مهر، آیین کهن هندوایرانی بوده که پس از اصلاحات دینی زرتشت، از بین نرفت بلکه با تحمل تغییراتی ادامه حیات داد. در ایران شواهد فراوانی از تاثیرگذاری مهرپرستی مشاهده شده است، از جمله تاثیر بر باورهای اهل حق و ایزدی، عرفان دوره اسلامی، ورزش باستانی زورخانه‏ای و باقی‏ماندن مکان‏های وابسته به این آیین با نام «پیر» در ایران. آیین مهر دارای تشرف هفت مرحله‏ای بوده که در آخرین مرحله آن سالک به مقام «پیری» نایل می‏شده است. در یک جامعه مهرپرست یا جامعه‏ای که ایزد مهر دارای احترام، ویژه بوده، نیل به مقام پیری، رسیدن به کمالی بوده که آرزوی هر پدر و مادری بوده است. بنابر این، این دعا، آرزویی بوده برای ارتقا فرد که در هنگام سلوک، توفیق یابد که مراحل هفت‏گانه را سپری کند و به مقام پیری که مقامی روحانی و پهلوانی بوده است، برسد. به رغم اینکه در ایران، پرستش مهر برای قرن‏هاست که به بوته فراموشی سپرده شده، این دعا، همچنان در جامعه استفاده می‏شود.

کلیدواژه‌ها